Astral seyahat son günlerde gündem olan ve gerçekliği henüz tespit edilmemiş bir konudur. Genel bir tabirle, astral seyahat ruhun bedeni terk ederek farklı bir boyuta geçmesidir. Bu geçiş sırasında bilinç açıktır ve bedenden ayrılan ruh bilinçte izlerini taşır. Bu konuda çeşitli araştırmalar yapılır ama bir çok örneklede karşılaşılmıştır. Bu durum uyku sırasında, beş dakika veya iki saat arasında olmaktadır denilmektedir.
İslama göre astral seyehati
1. Allah’ın veli kullarının yaptığı gibi ruhunu terakki ettirip cesedine galip getirmek. Bu tarz bir ruh yükseltmesi sizi korkutmasın. Çünkü, Allah’ın istediği ve sevdiği bir tarzdır.
Manevi yolda az yiyerek az içerek dünya kelamı az konuşarak ibadet vasıtasıyla nefs-i emaresini terbiye etmek allahı zikretekle makamlarda yükseleye ve ruhu nefsin pencelerinden kurtarmakla seyehat etmek bu konuyla alakalı en güzel konuyu aşşağıdaki videoda bulabilirsiniz.
2. İstidrac, dediğimiz dinden uzak olan bazı şahısların yaptığı gibi bir ruh – beden ayırımına gitmektir. Bu tarz ise çok zor olmakla beraber tehlikelidir. Bazen istenmeyen ve beklenmeyen bir sonuç ile karşılaşılabilir.
Fakat asıl olan, ibadet vasıtasıyla nefs-i emaresini terbiye etmek ve ruhunu bu yolla terakki ettirmektir. Bu hem sünnettir hem de selametli ve sağlıklı hem de ibadet olan yoldur.
İnsan beden (vücut) ve ruhun birleşiminden oluşur. Beden et ve kemik olan aslı toprak olup, topraktan gelen kimyasal ve fiziksel değişime uğramış proteinler sayesinde yaşayan, ölünce yine toprak olacak olan bir yapıdır.
Ruh ise Allah’tan gelen, vücudu canlı, gören, hisseden kılan ilahi bir emirdir.
Ölü bir insan düşünelim. Eli, kolu, beyni, gözleri, kalbi,.. vücudu tam olarak yerindedir. Bu insana fıkra anlatsak, bilmece sorsak, korkunç hikayeler anlatsak, hüzünlü olaylar anlatsak … bir tepki verir mi, bu ölü insan.
Canlı iken her fıkraya gülen, hüzünlü her olaya üzülen, korkan, sevinen, üzülen bu insana ne olmuştur. Daha doğrusu can alıcı soru şu: Ölürken bedendan eksilen nedir ki o olmayınca neşe, sevinç, hüzünde … olmuyor? İşte o (ölünce bedenden eksilen) ruhtur.
Demek ki duygularımızı var eden, hissiyatın kaynağı olan ruhtur. Yoksa sevinme, üzülme, fikir, düşünce… gibi kavramları, kuru bir vücut organları arasındaki elektrik akımı ile izah etmek imkansızdır. Ruhla duygu vardır. Ruh emaneti geri alınınca, duygu, his, düşünce de… vücudu terk eter.
