“Şeytan onunla beraber yiyordu. O Allah’ın ismini zikredince şeytan karnındakileri istifra ederek ağzından çıkardı” dedi. (Ebu Davud) Allahu Teala’nın şeytana hitaben, mealen “Onlara, mallarında ve evlatlarında ortak ol.” fermanı da bu hadisi teyid etmektedir.
Cinlerin yemekleri; besmele çekilmeden yenen yemekler, tezek ve kemiklerdir. Selman-el Farisi anlatıyor: “Peygamberimiz (s.a.v.) bizi kıbleye karşı küçük ve büyük abdest bozmaktan, sağ el ile taharet almaktan, taşlar ile taharet alırken taşların üçten aşağı olmasından ve bir de tezek ve kemik ile taharet almaktan nehy etti” buyurdular. (Müslim, Ebu Davud) Ve yine, “Tezek ve kemik ile taharet almayınız, çünkü onlar cin kardeşlerinizin azığıdır” buyurmuştur. (Tirmizi) Ameş anlatıyor: “Bir gün bir cin geldi ve ona sorduk; “En sevdiğin yemek nedir. O da “pirinçtir” dedi. Biz de ona pirinç getirdik. Lokmalar havalanıyordu, biz bir şey göremiyorduk.” (Ibni Kesir)
Bir adama cinler musallat olmuştu. Ona gözüküp yanına geliyorlardı. O anlatıyor, “Geceleri gelip benden pirinç pilavı istiyorlardı, ben de veriyordum.”
Yine cinler bazı gözüktükleri kişilere eşek baklası sevdiklerini söylemişlerdir. En doğrusunu bilen Allah’tır.
CİNLERİN MESKENLERİ
Bazı cinler insanlar ile beraber evlerde yaşarlar ki bunlara “Ammar denir. Bazıları da hamamlarda, kabirlerde, pis yerlerde, deve ahırlarında yaşarlar. Efendimiz (s.a.v.) bu yerlerde namaz kılmayı yasaklamıştır. Hadiste müşrik cinlerin dağlar ile denizler arasında, Müslümanların ise köy ve dağlara yerleşip oraları mesken edindikleri anlatılmaktadır.
Bazı sahabe şöyle anlatmaktadır: “Rasulullah (s.a.v.) ile beraber bir seferde idik; bir yerde konakladık. Rasulullah (s.a.v.) def-i hacet için bizden ayrıldı. Ben O’na su götürdüm. Bir de yanında bazı adamların gürültü çıkararak konuştuklarını gördüm. Bugüne kadar böyle bir şey duyup görmemiştim. Rasulullah (s.a.v)’a sordum. Kendisi bana “Müslüman cinler ile müşrikler arasında ihtilaf çıktı. Kendilerini bir yere yerleştirmemi istediler. Bunun üzerine Müslümanları köy ve dağlara, müşrikleri dağlar ile denizler arasına yerleştirdim” dedi. (Ebu Naim)
Adem oğlunun kalpleri de şeytanın meskenleridir. Bir gün Osman Ibni Ebi’l-As (r.a.), peygamberimiz (s.a.v.)’e gelerek Kur’an’ı unutmasından şikayet etti. Efendimiz (s.a.v.) eliyle kalbine vurdu ve “Ey şeytan, Osman’ın kalbinden çık” buyurdu. Osman Ibni Ebi’l-As bundan sonra Kur’an-ı hiç unutmadığını söyledik. (Delail-ü’n nübüvve)
Bu şeytana “Hinzab” denir.
(13) Enes (r.a.) rivayet ediyor! Peygamber (s.a.v.) helaya girdiği vakit, “Allahümme innî euzü bike minel-hubsi ve’l-Habais” (Ya rabbi dişi ve erkek cinlerin şerrinden sana sığınırım) derdi. (Buhari, Müslim, Ebu Davud, Tirmizi, Nesei)
İnsan helaya ve hamama girmeden evvel, Allah’a sığınıp girmesi lazım. Helaya girdikten sonra aklına gelirse, içinden dilini kıpırdatmadan da söyleyebilir. Aksi takdirde şeytanlar onun avret yerini görüp ona bakarlar, şerlerinden Allah’a sığınırız. Hasılı kelam, cinler evlerde insanlarla beraber ve saydığımız yerlerde yaşarlar. Yani toprağın üstünde, bazılarının dediği gibi altında değil.